20 Şubat 2012 Pazartesi

Aciyor gercekten de!!!

Bilmiyorum neden her seferinde sonu husran oluyor ?
Neden bu sonlar hic degismiyor ?
Hani iyi dusunursem iyi olacakti ? Hani olumsuz dusunceleri kafamdan atarsam her sey cok guzel olacakti ?
Oyle yaptim ! Hep iyiyi dusundum, guzeli dusundum. Bu sefer olacak dedim kendi kendimi motive ettim. Neden yaptim ki? Sonu yine husran olsun diye mi ?
Aaa bir dakika yoksa hep bu olumsuzluklari art arda yasayinca sonunda buyuk bir odul falan mi bekliyor beni. Sabreden dervis misali yani. Hadi canim sen de !!!! Yok oyle bir sey.
2gun once bazi seyleri hic haketmedigimi daha iyi gordum. Galiba benim kaderim yazilirken en cok yasamak istedigim seyler biraz unutulmus.Hayatta bir seyi cok istedim. Her seferinde inatla olmadi. Husrana ugratti. Neden diye kendimi yiyip bitiriyorum artik. Baskasinin karakterini yargilamak bana dusmez ama karaktersiz insanlarin odullendirilmesini kabullenemiyorum. Yasamak istedigim, aklimdan gecirdigim ne varsa etrafimdakilerin yasayip da benim izliyor olmam daha da acitiyor. Artik seyirci olmak istemiyorum!!! O sahneye kendimi atip icimde ne varsa aciga cikarmak istiyorum. Beklemekten biktim.
Kiskanclik gibi bir huyum hic yoktur ama bunu da yasadim. Kalbimi bozmak istemiyorum ama artik yeter!!! Olmuyor bir turlu olmuyor. Bir yere kadar geliyor. Tamam diyorum bundan sonrasi corap sokugu gibi gelir. Ama yoooook, o da ne!!! U donusu levhalariyla dolu bir yoldayim. Hic yesil isigin yanmadigi bir yol belki de.

Hiç yorum yok: