27 Kasım 2009 Cuma

Fark ettim ki....


Bu aralar kendimi çok sorgulamaya başladım. Şimdiye kadar ne istedim, ne yaptım ve ne elde ettim ? Hayallerime dair sorgulama sonucum şu çıktı : "Ben istediğim bir çok şeyi elde edememişim" İstediğim gibi bir hayat yaşayamamışım. Planladığım bir çok şeyi yapamamışım, hep bir engel çıkmış önüme. Bir çok arkadaşım olmuş ama ben yine de yalnız hissetmişim. Onlara gerçekten ihtiyacım olduğunda çoğunlukla yanımda görememişim. Fark ettim ki beni arayıp bir yere çağırdıklarında benim cevabım "evet" olmuş. Onları hiç yüz üstü bırakmamışım. Ne yazık ki teklif benden geldiğinde onların hep "işi" olmuş. Bazen yalanlarını yakalamışım,yüzleşmişim , özürlerini dinlemişim ama yine de en fazla duymak istediğim sözü duyamamışım. Hep bir kırgınlık olmuş içimde. Dert dinlemişim ama derdimi hiç dinletememişim...

Fark ettim ki hayatımda en çok olmasını istediğim insanlar inadına hep uzakta durmuş. Beklemekle geçirmişim en güzel günlerimi. Gelmesini beklemişim birilerinin. Olumsuz bir çok şeyin nedenlerinin farkında olmuşum ama yine de onları düzeltmek için bir çaba sarf etmemişim.Boşvermişim. Korkmuşum. İnsanları tanıdıkça onlardan nefret etmeye başlamışım. Kimseye değer vermemişim. Giderek onlardan uzaklaşmışım. Zaten içine kapanıkken daha da suskunlaşmaya başlamışım. Yüksek sese, kavgaya tahammülüm kalmamış artık benim. Çok kırılmışım.

Kafama göre yaşayamamışım. Hep engellenmişim. Birileri sanki beni benden daha fazla düşünüyormuş gibi hep engellenmişim.Pişmanlıklarım her zaman daha fazla olmuş.Tam cesaretimi toplamışken hep birileri kırmış onu.Onları dinlemek zorunda kalmışım. Risk alamamaya alışmışım. Ürkek,çekingen,korkak olmuşum. Benim ne istediğimi bile sormadan benim için bir şeyler istemişler. Bunları duydukça beni hiç tanımadıklarını anlamışım.En çok acıtan da bu olmuş.

Aşk hep eksik olmuş hayatımda inadına.Sevdiğim kadar hiç bir zaman sevilmemişim. Aşka inanmayan ama hayatında aşk olan insanların tersine,aşka inanıp aşksız kalmışım.Yine de inanmaya devam etmişim. Sevgiye hep önem vermişim.

Kafamda bu düşüncelerle bu bayram günü bütün gün oturup ya film izleyip kendimi ordakilerin yerine koymuşum ya da kitap okuyup oradaki bir karakter olmuşum...
(resim internetten alınmıştır)

2 yorum:

mutfakcini dedi ki...

Ne olursa olsun,en önemlisi farkedebilmek..Bu çok önemli bir özellik.Sonrası kolay.Çözümsüz hiç bi şey yok hayatta.Sevgiler canım.

Zeugma dedi ki...

Birçok satırda kendimi gördüm..
Hayat bunun adı..
Sağlıktan başka her şey boş..
Çok da kafaya takmamak lazım..
İşin sırrı ne biliyor musun canım?
Kim olursa olsun sana verdiği değerden daha fazlasını vermemek..
Aynısını iade etmek..
İşte o zaman rahat oluyorsun..
Sevgilerimle...