Yağmur...

Eylül ayı yağmurla başladı. Eylül,sonbahar,dökülen yapraklar ve yağmur ... Biri diğerini getirir hemen aklıma. Dökülmüş,kurumuş,solmuş yapraklar.

Dökülmüş,solmuş yaprakları severim.Çünkü...Değişik değişik renktedirler.Sarı,kahverengi,sarı-yeşil...Bazen yağmurun yeni ıslattığı bir yolun üzerinde bazen de yağmurla iyice cıvışmış çamurun içinde görürüz dökülen yaprakları.Çamura bir güzellik verir bence.Üzerine basınca çatırdarlar. Hele ormanlık bir alandaysanız hem toprak kokusunu hem de o ağaçların,otların kokusunu içinize çekerseniz ayrı bir mutluluktur bu.

Yağmuru çok severim.Çünkü... Sakin sakin yağan yağmur bana hep mutluluk vermiştir. Evde oturup kahve eşliğinde pencereden yağmuru izlemek de öyle. Yavaş yavaş cama vurur.. Tık Tık..diye :) İzlemesi kadar yağmur yağarken yürümek de ayrı bir zevktir. Sabah cama vuran yağmurun sesiyle uyanmak da günümü güzelleştirir.

Eylül ayı'nı ve sonbaharı severim.Çünkü... Geçiş ayı'dır. Ne çok sıcak olur havalar ne de çok soğuk.Ilıktır.Eylül deyince aklıma renklerden sarı gelir. Yazdan kışa geçişi haber verir. Kışa hazırlan der bize.Tıpkı trafik ışıklarında

" sarı" hazırlan demekse , Eylül ayı da mevsimlerin sarı ışığıdır.